newsflash : tempat ak bukan d daratan, tapi ak d cipta utk banjaran kinabalu...
memang sejak azali lagi ak telah d takdirkan utk menjadi sebahagian dr org gunung kinabalu...kulit ak yg paling ketara menunjukkan tanda protes bila ak berpindah dr pergunungan menjadi org pulau...pernah sekali bila ak dan family balik ke kundasang selama seminggu and then nak pegi shopping d kota kinabalu pada hari ahadnya...otw masuk wilayah kk, hidung ak berdarah...haha...panik ak...
satu benda yang ak perasan, kulit muka ak jd merah mcm terbakar bila kena matahari...sgt2 berminyak n tolonglah...JERAWAT OKAI!!!!!!....sgt2 teruk la bagi ak...smpi kazen ak bg suggestion spy ak balik tinggal kat kundasang balik...tp ak jwb, nnt2 la pas ak abes study...then kazen ak ckp, bila ak dah abes study da tentunya ak akn lupa kawasan pergunungan itu...
menjadi, anak campuran melayu dan kadazan dusun bukanlah senang...ak boleh d katakan kadazan dusun yg lost...coz sepatah haram pon ak tak phm bahasa ibunda sebelah bapa ak itu...agaknya, bila ak kena ngumpat2 dlm bahasa dusun pon ak turut sama gelak coz tak phm..hehe...
ak suka kampung ak kat kundasang...udaranya sgt nyaman n sejuk...boleh d katakan semua rumah kat situ majoritinya tak de kipas angin apatah lagi aircond...sbb sgt2 sejuk bila mlm...smpi bercakap pon ada kabus yg keluar...bygkan korg bangun pagi n tgk gunung kinabalu tersergam indah depan mata dgn gagahnya...time pagi, better korg mandi guna air panas...sape2 yang tak thn tlg jgn buat cubaan brani mati dgn mandi air sejuk mcm ais...
ak sgt terkedu bila nak gosok gigi...coz dah la colgate rasa pudina mnyegarkan, dah tu berkumur plak dgn air ais...mau nyilu gigi ak thp maksima...tem masak plak, minyak jadi keras ok dlm botol...mcm na gila ak pukul2 botol minyak tu nak bagi minyak tu keluar...dah botol minyak 5kg yg besar tu...
itu antara kenangan ak bila ak balik kampung ak kat kundasang...rindu pada semua kenangan dr kecik2 smpi besar...
" aku sangat berbangga menjadi sebahagian daripada kundasang...gunung kinabalu...dan sabah...."
No comments:
Post a Comment